تشریح سه شکل آب درمانی رایج

* اولین شیوه، روش کسانی مثل «آلکسی سوفورین» است که در آن فرد به مدّت 40 روز تنها آب مصرف می‌کند. البتّه انجام آن نیاز به مراقبت‌های دقیق پزشکی دارد. نتایج جالبی به دنبال دارد.
* روش دوم آن است که مقدار مصرف آب روزانه افزایش پیدا کند. مثلاً به بیمارانی که از سنگ کلیه رنج می‌برند توصیه می‌شود حداقل روزی 7-8 لیوان آب مصرف کنند در حدّی که ادرار آنها همیشه کمرنگ باشد. این روش باعث عوارض گوناگونی در بیمار خواهد شد و توصیه نمی‌شود.
* روش سوم که این روزها تبلیغ می‌شود مصرف مقادیر معیّن آب به هنگام برخاستن از خواب و به صورت ناشتاست که در درمان بسیاری از بیماری‌ها مؤثّر است؛ امّا مصرف آب به تنهایی، باعث تجمع بلغم در بدن خواهد شد؛ لذا بهتر است از «آب عسل درمانی ناشتا» استفاده شود. امتحان کردن این روش برای اکثر بیماران به خصوص آنهایی که از بیماری‌های مزمن و طولانی مدّت رنج می‌برند، خالی از فایده نیست. در موارد اندکی، کسانی هستند که با مصرف همین مقدار کم عسل نیز دچار مشکلاتی می‌شوند. در این افراد می‌توان به تشخیص پزشک، میزان مصرف عسل را کم کرد. در افراد دیابتی، اگرچه مصرف عسل مرغوب مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ می‌توان با مقادیر کم عسل شروع کرد و کم کم آن را به میزان مطلوب رساند. به عکس، در کسانی که از مشکلاتی مانند کم خونی رنج می‌برند می‌توان بر مقدار عسل مصرفی افزود. بدیهی است که میزان آب و عسل توصیه شده بر اساس یک فرد بزرگسال با جثّه متوسط تنظیم شده است. لذا اگر در سنین پایین‌تر و به ویژه در کودکان می‌توان مقدار آب و عسل را بر اساس سن و جثّه فرد تنظیم کرد.
امّا به هر حال بهتر است میزان آب مصرفی بر اساس حدّاکثر ظرفیت شخص تنظیم شود. نکته جالب در مورد آب درمانی فوق آن است که به تجربه ثابت شده است که این روش درمانی، تغییر منفی چندانی در طبع و مزاج اصلی بیمار ایجاد نمی‌کند و لذا برای افراد مختلف با هر طبعی (حتّی بلغمی) قابلیّت اجرا دارد.
منبع مقاله :
خدادادی، سلمان؛ (1395)، آب‌درمانی، ساری: انتشارات پارسی‌سرا، چاپ اول